(...) Tym razem po Hemara sięgnął krakowski reżyser i aktor, Janusz Szydłowski, światowiec i bywalec salonów, który rzecz zrealizował i prowadzi według własnego scenariusza (nawiązując do własnego spektaklu w Ognisku Polskim w Londynie, skąd przywiózł, grającą w przedstawieniu, autentyczną laseczkę Hemara). W spektaklu czuje się jego fascynację, wyczucie stylu i oczarowanie Hemarem. Reżyser zawierzył autorowi, jego tekstom i poczuciu humoru, nie poprawia go, nie udziwnia, nie unowocześnia na siłę. Z bogatej twórczości wybrał prawdziwe perełki o zróżnicowanym charakterze. Uroczy spektakl – zrealizowany stylowo, z rzadko spotykaną elegancją i wdziękiem, oddający atmosferę tamtych lat – podbija serca widowni, jednocześnie bawi i wzrusza. (...)

Wojciech Dąbrowski,
TYGODNIK SĄSIEDZI

(...) Kolorowe, bardzo żywe przedstawienie ma dobre tempo. Małgorzata Duda-Kozera w skeczowych scenkach kipi wręcz energią. (...) w ogromnie zabawnej piosence "Dieta", świetnie aktorsko przez nią wykonanej, ów naddatek ekspresji zafunkcjonował idealnie, stając się charakterystycznym środkiem wyrazu. Konrad Marszałek zaś w piosence "Nie będziesz ty, to będzie inna", zastosowawszy tzw. żartobliwy cudzysłów, rozbawił widownię. Wykonane zaś przez cały zespół finałowe piosenki: "Pojadę na spacer w Aleje", "No to serwus, do widzenia" i "Byle do wiosny", chętnie podchwytywała widownia, włączając się miejscami wokalnie. Okazuje się, że gdzieś tam w naszej pamięci funkcjonują fragmenty Hemarowych piosenek, nutki skądś znane i zapomniane. (...)

Temida Stankiewicz-Podhorecka,
NASZ DZIENNIK

(...) Trafnie dobrani aktorzy Teatru Rampa i Janusz Szydłowski postarali się, aby muzyka i wiersze przedwojennego kabaretu brzmiały wiarygodnie, dowcipnie i kolorowo. (...) Słychać wiele kabaretowych i żartobliwych odniesień do naszych śmieszności i przywar, które mimo upływu czasu w jakim zostały napisane są ciągle tak samo aktualne i tak samo żywe. Dzięki pracy twórców tego przedstawienia trafnie oddany został także muzyczny, aktorski, piosenkarski i choreograficzny ich kształt, co pozwala widzom bez trudu poddać się urokowi dzieł Hemara. Wartość utworów Mariana Hemara leży przede wszystkim w umiejętności łączenia przez artystę lekkiej formy, jaką jest piosenka, z treścią - żartobliwą i zabawną, lecz nie pozbawioną nutki refleksji, ironii i dystansu, satyry społeczno-politycznej oraz bystrej puenty. Cechy te nie milkną w „Perłach kabaretu...”, ale rozbrzmiewają z nową siłą. Nic zatem dziwnego, że spektakl porusza nas do głębi, rozśmiesza, pobudza do refleksji i jednocześnie bawi. (...)

Marta Odziomek,
DZIENNIK TEATRALNY